Plattgold, Folk op Platt

weitere Infos auf: 

 http://WWW.Plattgold-folk.de

 

 

 

Plattdeutsche Texte:

Fööfftig Padden, din Deern to verlatten (Fifty ways to leave your lover von Paul Simon)

Dat Problem is nur in dienen Kopp, seggt se to mi.
De Antwoord is licht, kumm eenfach mol to di.
Ik will di bistahn wedder löösbannig to sin.
Dat gifft fööfftig Padden, din Deern to verlatten.

Se seggt, egentlich geit mi dat gor nix an,
Doch ik överleeg, wie ik di hölpen kann.
Ok wenn ik mi nu jimmer wellerhaln,
Dat gifft föfftig Padden, din Deer to verlatten.

Refrain:
Segg ehr, dat wars, Klaas,
Moog en neeen Plan, Jan,
Du bruukst `n beeten Mut, Knuth,
Dann moog di free.

Moog en gooden Snid, Pit,
Do muttst gor nich so veel sabbeln.
Smitt den Schlöttel inne Breefkast.
Moog di süms free.

Se seggt, dat moogt mi truri, dat dat di nich good geit.
Ik wünsk, do gifft dat wat, dat du wedder grienen deist.
Ik segg, nu dat is leev vun di, verkloor mi dat nochmol,
wie dat geit mit den föfftig Padden.

Se seggt, kumm lat uns slapen disse eene Nacht.
Mörgen, glöv ik, dat du wedder lachst.
Dann gev se mi en Sööten un mi wur klor,
dat gifft fööftig Padden, de Deern to verlatten.

Refrain:
Segg ehr, dat wars, Klaas …

 

Wedder to Hus  (Wieder zu Haus von Werner Winkel)

Wedder to Hus, wedder to Hus.
Nach langer Tied bin ik ennelk torüch.
Wedder to Hus, wedder to Hus,
Bin vun min Reis noch`n beeten tüddelüch.
Dat freit mi heel, jo wedder to seh`n.
Ji suend noch do, maennich liggt schon unnern Steen.
Ok ik weet nich, wie lang ik bleeven will.
Noch steit min Hart nich still.

Ik bün alltutig doer de Vörjohr slendert.
Un wedder vun unriepen Früchten snabuliert.
Min Pansen verdörben doch nix verännert.
So wor ik vun Sümmer ieskold ansmiert.

Doch de Sünn, se breng mi liekers ton sweten.
Blend vun de Lücht, dat blots opdrücken wor.
Dorhinner de de glööven, de Welt to beseten.
Inne Midde is eener mit sneewitten Hohr.

Wedder to Hus,…

Doch öwerwest dat Goode in veelen Momenten.
Wenn een Engel ut`n utdrieven Heben feel.
Kinner, de moogt Fleger ut ollen Pergamenten.
Un brengt und dormit wieder ton Teel.

Wedder to Hus,…

 

De Danzerin   (Die Tänzerin von Werner Winkel)

Kennst du de Danzerin ut Porzellaan
De up de Speelklock steit.
Un bi lieser Musik ganz mittenaan,
jümehr Pirouetten dreit.

Ik lüster de Speelklock, wat scheen se doch klingt,
dösse sööte melodie.
Dann höör ik de Danzerin, wie se singt
In meener fantasie.

Ik danze, weil ik danzen will
Op de Speeldeel düsse Welt.
Denn min Hart steit bien Danzen nich still.
Ik danz bit de Vörhang fallt.

Un döbt mi de Twiefel mit Melancholie
Dann dreit mine speelklock vöör mi.
Un de Danzerin sint mine Melodie
Un danzt dann blot vöör mi.

Ik kiek de Danzerin deep int Gesicht
Un kann all duun bi ehr sin.
Bülütten upwaakt mine Toversicht
Un ik stimm nu mit ehr in.

 

Eene Nacht  (Eine Nacht von Werner Winkel)

Du seggst keen Woord, sitts eenfach do,
unwesen vun Minschen, de luut diskuteren.
Mitmal steihst du up un geist to Doer.
Ik gah hinnerher.

De Nacht is klor. Du steihst nu dor,
an Boom, de sine Twiegen um dien Körper leggt.
Wi loop en Stück, ohne en Woord to verleest.
Wi beede freest.

Refrain: Wi lang is dat nu wohl schon her,
as in de wunnerbore Nacht
een helle Steern vun Heben feel.
Mi is, as ob dat güstern wör.
De Tied wür lütt, wenn man veel lacht.
Un disse Steern belüchtet wider unse Teel.

Ik spür dien Arm. Dien Aam is warm,
as dien Mund ganz licht mine Wangen beröhrt.
Kruupdaak steiht up as de Maan weggahn.
De Dag fangt an.

Refrain: Wi lang is dat nu wohl schon her …

Du seggst keen Woord, sitts eenfach do …

 

Heer Barg  (Herr Berg)

Ik bin verstöört, ik kann dat allns nich verstaan.
Hüde worr mi wedder allns veel to veel.
Ik froog mi, wie shall dat wiedergaan.
Ik seh für luter Arbeet överhoopt keen Teel.

Up`n Schrievdisk liggen bannig veel Papiere
Ik bin Baff, wie man dat allns upheben kann.
Ganz egol, wie ik de Rekens ok sortere.
Se kieken mi mit barschen Grienen an.

Up eenmaal bimmels anne Döör,
as ik upmook, steit Heer Barg daföör.
He is so bannig grot,
Un ik weet, nu geit dat wedder los:

Jo, he nehm mi bi de Hand,
un treckt mi övert Land,
denn dat Loopen fallt mi bannig swoer.

Doch ik kiek Heern Barg nich an,
mit dissen Kniff kümm ik voran,
un so loop ik ok schon lösig tegenan. (tegenher)

Un na un na dor wöör Heer Barg
Ganz lütt, so wie Gaarntwarg.
Un up eenmaal, do sehste en nich meer.

Min Gaarn de bölkt, ik glöv, de is an spinnen.
Jo, dat Grass kiekt schon in eersten Stock herrin.
Ik bruuk en Navy, um mi döör torechttofinnen.
Dat künnt en Oort tom Överleventraining sien.

Ok mit min Audo gifft dat blickbaare Probleme.
Disse Airbag spring mi jimmer int Gesicht.
Sümms, wenn ik in Hus alln Schaden överneeme.
Seh ik an Kellerenne jimmer noch keen Lücht.

Nu, de Morol vun disse ewige Geschicht
De süük in Leeven jimmer wedderhalt.
Mookt eelken Vörsatz meest dann tonicht,
wenn uns dat Energal in Olldag överhalt.

 

Hier, dor un överall (Here, there and everywhere, Lennon, McCartney)

Ik föhr een beter leven, dato bruuk ik nu meene Leev

Hier, un alle Dags vun hier,
änner min Leven, wenn se een Wink for mi hat.
Keener kann dat abstrieden, dat dat so is.

Dor, loop mine Hand dör eer Hoor.
We beede weet, wie good dat maakt.
Eener snackt, doch se weet nich, dat de hier is.

Ik will se överall
Un wenn se bi mi is, dann ist de Hülp ok dor.
Doch se to leeven heet, se is

Överall, de Leev, de mutt we delen allemal.
Wie glövt, dat de Leev kann nümmermehr storben.
Kiek in eer Ougen un hoop, se is jümmer all.

Wiederholung: Ik will se överall ….

Too sin hier un över all, Hier, dor un överall.

 

Een Landei in Berlin (An Englishman in Newyork, Sting)

Ik moog Kooffee, mörgens ok mol Tee.
Min Toast mutt eene Side brun.
Frei mi, dat hüd de Sünn ok wedder schien.
Ik bün een Landei in Berlin.

Loop övern Kudamm, kiek mi de Lüe an.
Min Krückstock mutt jimmer bi mi sien.
Ik snack platt, de Lüe kiekt mi an.
Ik bün een Landei in Berlin.

Oh oh, ik bün een Buteneerdjer.
Ik föhl mi wie een Buteneerdjer.
bün een Landei in Berlin.

De Minschen susen all dör de Straat.
Se gef sük up mit`n Rötelkast.
Alltohoop schien hier vun Bedüden to sien.
Ik bün een Landei in Berlin.

Oh, ik weet nich, wat mok ik in Berlin.
Veel lever sitt ik in min Gaarn.
Do bün ik süms, de ik nu mol bün.
Keen Minsch seggt, wat ik moken dan.

Goode Plünnen mogt noch keenen Graaf.
De Ladenschiefs sünd vull dovon.
Ik glöv de Lüe, wull´n jimmer annerseen.
Ik bün een Landei in Berlin.

Nu bün ik hier, midden in Berlin.
Un wunner mi, wat de alle makt.
Ik weet, ik mutt keen annern sien

Bliev bi di, egol wat anner snackt.
Bliev bi di, egol wat anner snackt.
Bliev bi di, egol wat anner snackt.